معنی سبکی هنری

روکوکو

سبکی. [س ُ] (اِخ) تاج الدین عبدالوهاب بن علی بن عبدالکافی شافعی. رجوع به تاج الدین سبکی ابونصر عبدالوهاب و ریحانه الادب و الاعلام شود.

سبکی. [س َ] (اِخ) علی بن عبدالکافی بن علی بن تمام بن یوسف. رجوع به علی بن عبدالکافی شود.

سبکی. [س َ ب ُ] (حامص) ضد گرانی. (غیاث) (آنندراج). کم وزنی. ضد سنگینی. (ناظم الاطباء):
بار لاغر نه سبک باشد و فربه نه گران
سبکی به ز گرانی ز همه روی شمار.
فرخی (دیوان چ عبدالرسولی ص 100).
|| ضعف عقل و خفّت رأی. (ناظم الاطباء). جلفی. عدم وقار. عدم متانت. سخف. سخفه. سخافه. (منتهی الارب). خِفّه. (دهار). طیش. طوش: خَیْعَره؛ سبکی و خفت. (منتهی الارب):
از سبکی مغز خصم گر هوسی می پزد
هست ورا عذر آنک گرز گران دیده نیست.
خاقانی.
|| تحقیر و اهانت. (ناظم الاطباء). || چستی و چالاکی. (مؤلف).مقابل سختی: و گفت [فریدون] بچه ٔ این هر دو [خر و مادیان] مرکب باشد از سختی خر و سبکی اسب. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 37). || بی غیرتی و بی قدری. (غیاث) (آنندراج). || جلفی. بی وقاری: اما تیرگی قوی بر وی مستولی بود و سبکی که آن را ناپسند داشتند و مرد بی عیب نباشد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 156). || ظرافت و تازه روحی:
تدبیر کرای خرِ رهی کن
هم با سبکی هم بتازه روحی.
سوزنی.
|| کوچکی. (ناظم الاطباء).

سبکی. [س ُ] (اِخ) نقی الدین علی بن عبدالکافی بن تمام بن حمادی بن یحیی بن عثمان بن سواربن سلیم الانصاری مکنی به ابوالحسن مروی. رجوع به ابوالحسن علی بن عبدالکافی و رجوع به علی بن عبدالکافی و معجم المطبوعات و الاعلام زرکلی شود.

سبکی. [س ُ] (اِخ) محمود محمدخطاب مالکی. او راست: 1- تحفه الابصار و البصائر فی بیان کیفیه السیر مع الجنازه الی المقابر. 2- الرساله البدیعه فی الرد علی من طغی فخالف الشریعه، و آن فتاوی است درباره ٔ بدعتهایی که در جنازه ها پدید شده است. 3- شرب الرخان. 4- غایه التبیان لما به ثبوت الصیام و الافطار فی شهر رمضان. (معجم المطبوعات).

سبکی. [س ُ] (اِخ) احمدبن علی عبدالکافی ملقب به بهاءالدین و مکنی به ابوحامد ادیب، قاضی متعبد متقی و کثیر الحج و الصدقه. مثل پدرش از افاضل وقت خود بود و از پدر خود و از رشیدی و ابوحیان و دیگر افاضل وقت درس خوانده و از اکابر مصر و شام نیز تحصیل مراتب علمیه نموده بود و مدتی در شام قضاوت کرد و دیری متصدی قضاوت لشکری نیز با او بوده است و عاقبت در مکه مقیم شد و بسال 773 هَ. ق. بدانجا بسن پنجاه و چهار سالگی درگذشت. پدر او که خود از اهل قصیده است درحق او گفته است: دروس احمد خیر من دروس علی و ذلک عنه علی غایه الامل. و از تألیفات اوست: 1- شرح تلخیص المفتاح که نام آن عروس الافراح در ذیل مذکور است 2- شرح الحاوی 3- شرح مختصر ابن حاجب 4- عروس الافراح فی شرح تلخیص المفتاح که با چندین شرح دیگر در مصر چاپ شده است. (از ریحانه الادب ج 2 ص 163 و 210).

هنری. [هَُن َ] (ص نسبی) اهل هنر. هنرمند. هنرور:
خواجه ٔ سید ابوسهل رئیس الرؤسا
احمدبن الحسن آن بارخدای هنری.
فرخی.
آن هنری خواجه ٔ جلیل چو دریاست
با هنربیشمار و گوهر بی عد.
منوچهری.
آفرین زآن هنری مرکب فرخ پی تو
که به یک شب ز بلاساغون آید به طراز.
منوچهری.
هنری سرفکنده چون لاله است
که کلاهش به سر ندوخته اند.
خاقانی.
هرکو هنری است و عیب خود گفت
با جان هنر قرین شمارش.
خاقانی.
|| دلیر: سام نریمان را پرسیدند که آرایش رزم چیست ؟ گفت: فر ارجمند شاه، دانش سپهبد بارای و مبارز هنری. (نوروزنامه).

دل سبکی. [دِ س َ ب ُ] (حامص مرکب) سبکدلی. حالت و چگونگی سبکدل:
خاقانیا ز دل سبکی سرگران مباش
کو هر که زاده ٔ سخن تست خصم تست.
خاقانی.

سبکی کردن. [س َ ب ُ ک َ دَ] (مص مرکب) زودگذر بودن. زود تمام شدن:
سبکی کرد و [ماه روزه] بهنگام گذر کرد و برفت
تا نگویند فروهشته برِ ما لنگر.
فرخی.
|| تظاهر بخفت روح و سبک مغزی کردن.

(~.) (حامص.) بی خِردی، بی وقاری.

[مقابلِ سنگینی و گرانی] سبک بودن، کم‌وزنی،
[قدیمی، مجاز] چستی‌وچالاکی،
[عامیانه، مجاز] جلفی،
[مجاز] خواری و کوچکی،

کم‌وزنی،
(متضاد) ثقل، سنگینی، چالاکی، فرزی، خفت، سبکسری، طیره، بی‌وقاری، جلفی، خواری، حقارت

کم وزنی، ضد سنگینی

صفتی است برای آثار یا بازیگران شاخصی که برگزیده و گزیده کارند. مشخصه اصلی آنها اندیشه ورزی و اندیشه سازی است. آثاری چون « هامون » اثر جاودانه ی مهرجویی درایران وسه گانه ی کیلو فسکی (سفید، آبی، قرمز) درسینمای جهان اشخاصی مانند کوبریک درکارگردانی وبازیگر فقیدی چون مارلون براندو دردوران اوج بازیگری، نمونه ی بارز آثار واشخاص هنری هستند.

357